You are my little butterfly

Hier zijn de momenteel 3 zieke mannetjes weer. We zijn net gearriveerd in de waarschijnlijk meest populaire bestemming in Laos “Vang Vieng”. Dit plaatsje staat vooral bekend om het geweldige tuben hier in een mooie omgeving en de vele barretjes die je onderweg tegen zult komen.

Op het laatste moment van schrijven zaten we nog in noord Vietnam, wat we twee weken geleden achter ons hebben moeten laten. De hoofdstad van Vietnam “ Hanoi “ is vergeleken met Ho Chi Minh een oase van rust en we hebben er dan ook best genoten. We verbleven in het central backpackers hostel in een relaxed gedeelte van de stad. Na aankomst zijn we voor een soort van theebarretje gaan zitten, waar de krukjes niet boven de 30 centimeter uitkwamen en wij als enige toerist zaten en als enige een biertje voor ons hadden staan. Eigenlijk zijn we hier niet meer weggegaan.. Koot zou een paar dagen later in Hanoi aankomen en wilde niet geloven dat we daar uren gezeten hebben.

De volgende dag stond al vroeg de tweedaagse trip Halong Bay op de planning. Hier hebben we ontspannen op een boot rond gedobberd tussen als karstrotsformaties door. Nog een grot bezocht en gekanoed. In het begin dachten we weer een boot aan te treffen met allemaal flappies, maar dat was weer eens een vooroordeel van ons. ‘s avonds op de boot hebben we ons best goed vermaakt door wat kaartspellen te spleen met wat engelsen en fransen. Het jammere was dat het voornamelijk bewolkt was en dat het op het dek niet heel lekker vertoeven was. Verder leek het best op Tam Coc wat we een paar dagen daarvoor al hadden gedaan, daar kwam je dichter bij de rotsen. Ik hoor de mensen al denken wat een zeurpiet ben je toch. Toch is Halong Bay een must als je in het noorden van Vietnam bent.

Bij terugkomst in Hanoi zijn we naar het Hoa Kien meer geweest, een mooi meer waar allemaal verliefde stelletjes om heen zitten. Zaterdag hebben we voor het eerst op een manual scooter gereden en dit nog wel geleerd in Hanoi, toch niet bepaald 1 van de makkelijkste plekken op de wereld om je dit eigen te maken. Zeker niet als je daarbij nog moet kaart lezen, op het andere verkeer en op elkaar moet letten om elkaar niet kwijt te raken. We zijn die middag naar een net geopend etnisch museum geweest, waar er te zien was welke verschillende stammen er leven in Vietnam en op welke manier ze leven. Verder hebben we nog een muppetshow gezien in het water en hebben we ons laten interviewen door 1e jaar highschool studenten. In totaal waren ze met 11 meiden en jongens en hebben we ze nog gevraagd te gaan staan bij de mooiste jongen. Eindstand 5-5, 1 er bleef er een neutraal. Laten nou toch alle jongens bij Daan gaan staan haha.

In de avond hebben we de nachttrein richting Sapa gepakt. Nachttrein is eens een andere manier van reizen dan de bus en een stuk comfortabeler mag gezegd worden. Toch leren wij de bus steeds meer te accepteren en we proberen er zelfs zo veel mogelijk van te genieten. Niet altijd makkelijk hoor als je i-pod het begeven heeft en er een franse taart 9 uur lang haar mond niet kan stilhouden. De “les mon quetjes” vlogen dan ook om de oren.

De trein stopte tegen de Chinese grens aan en voordat we Sapa aandeden zijn we eerst nog naar de zondagmarkt van Bac Ha gegaan, een traditionele markt. We zijn hier samen met een aangenaam belgisch stelletje heen gegaan (Bram en Evelien uit Gent), die we al eerder hadden ontmoet in de bus naar Halong Bay. Op de markt veel traditionele kledij gezien, varkenskoppen, koeienkoppen en ga zo maar door. Het meest bizarre wat we tegenkwamen was echter een moeder met een jong meisje zonder onderbroek in haar armen, die haar behoefte deed midden op straat en de behoefte vervolgens op gegeten zien worden door hun eigen honden. Wie verzint het he? In Bac Ha hebben we in de middag nog een spetterende scootertocht gemaakt.

Van Bac Ha naar Sapa hebben we in een volgepropt busje gedaan. Als je denkt dat het busje vol zit weet de chauffeur toch weer een gaatje vrij te toveren. Sapa was echt adembenemend mooi en zoals al gedacht en gehoopt het onbetwiste hoogtepunt van Vietnam en tot zo ver in de reis zelf. Het begon al met het hotel zelf en ons altijd maar zonnige balkonnetje, vanwaar het landschap een plaatje was. Het dorp zelf is ondanks dat het vrij toeristisch is heel leuk en overal op straat proberen Hmong meisjes en Szao vrouwen je armbandjes, sjaaltjes, kledij en ga zo maar door te verkopen, maar het ging allemaal op een grappige wijze. De omgeving zelf was niet normaal mooi meer en hier hebben we dan ook onze ogen uitgekeken. Vele bergen, valleien, dorpjes, enthousiaste kinderen/mesen en voornamelijk rijstvelden. Na 3 dagen Sapa is Koot weer bij ons aangesloten. Hij is met Niels en Job twee weken naar Thailand geweest, en heeft zijn weg na het nodige meegemaakt te hebben weer terug gevonden. Helaas zijn onze belgische vrienden na 2 dagen richting het zuiden van Vietnam verder gereisd. We zijn 2 dagen wezen wandelen, 1 dag werden we begeleid door onze 2 favoriete Hmong meisjes, wat goede vriendinnen zijn geworden. 2 dagen hebben we een scooter gehuurd en zijn we de omgeving af gecrosst. Michel blijkt een stuurwonder eerste klasse te zijn en hij zit er dan ook over na te denken zijn voetbalschoenen in de wilgen te hangen en motorcrosser in noord Vietnam te worden. In de avonden zijn we naar de Hmongsisterbar geweest, waar er door de meiden op bijzonder hoog niveau pool gespeeld wordt en er ook nog eens hip hop don’t stop muziek gespeeld werd, dan weet je dat de pet op gaat.

Vanuit Sapa zijn wij met de bus verder gegaan richting Laos. In deze bus kregen wij gezelschap van een 45 jarige duitser Ralf genaamd. Deze wist een leuk hostel in een plaatsje bij de grens tussen Vietnam en Laos. Natuurlijk nooit kunnen vinden en vervolgens maar een hostel dicht bij het busstation gepakt. De volgende ochtend moesten wij de bus om 5.30 uur pakken. Helaas was de bus vol (Ralf had al een ticket maar dit bleek geen echt ticket te zijn) dus met Ralf de taxi naar de border gepakt. Bij de border zijn wij achterop bij 2 motors naar ons volgende plaatsje gegaan.

Achterop de motor door supermooi landschap. Recht door de jungle (wel hele slechte wegen en zere kont) waar wij bijna niemand tegenkwamen. In Laos eerst tussenstop gemaakt in een heel klein dorpje. Echt supermooi midden in de natuur. Nul toeristen. Stroom enkel tussen 18.00 en 22.00 uur. Mensen die zich wassen in de rivier. Een plaatje gewoon. Hier voelde Jelle, Daan en Ralf zich als een vis in het water en zij stonden zich 's ochtends dan ook lekker te badderen tussen de locals.

De volgende dag afscheid genomen van Ralf en een mooie vier urende durende boottocht over de "Nam Ou" rivier gemaakt naar een aan de rivier gelegen dorpje"Muang Ngoi Neua". Deze plaats kon enkel bereikt worden via boot dus het was hier heel rustig en relax (Net wat we ff nodig hadden). Hier zijn wij vier dagen gebleven. Hebben een wandeltocht van 20 km gemaakt, gevist op de nam ou, grot bezocht, getubed en dorpjes bezocht. Ook hebben we tijdens de wandeltocht in niemandsland nog een potje ge jeu de bouled en tot ieders verrassing ging de winst naar…. Slatman! Zelfs na ruim 10 jaar ervaring en menig fransman huilend teruggestuurd naar de tent op de campings in Frankrijk moest Jelle het onderspit delven tegen de ontketende bovengenoemde. Jeu de boule is hier trouwens volkssport nummer 1.

Vanuit "Muang Ngoi" naar het noord-westen van Laos gegaan. Uiteraard weer over verschrikkelijke wegen naar onze eerste tussenstop. Na het eten liepen wij toevallig tegen de plaatselijke nightclub op. In de plaatselijke nighttclub onze dansmoves geshowed en de laotianen een poepie laten ruiken. Vooral Jelle wist de show te stelen door een prachtig duet met een plaatselijke schone weg te geven. Nightclub is een groot word trouwens, want de clubs sluiten in het noorden uiterlijk om 12 uur.
De volgende ochtend door naar Muang Sing. Hier 2 nachten gebleven. Op de fiets naar China geweest en voor de rest niet veel bijzonders gedaan.

Hierna naar Luang Namtha gegaan. Op Daan zijn verjaardag In Luang Namtha een hele mooie scootertocht van 70 km in een nationaal park door prachtige natuur gemaakt. De volgende dag vertrokken naar Luang Prabang. In Luang Prabang zijn wij voor het eerst sinds Sapa weer aan het stappen en nog wel in de bowlingbaan. Heel apart dat alle kroegen en barretjes hier om half 12 sluiten. Wel hebben we een schitterende tuin gevonden waar we lekker gechilled hebben op muziek van Craig David all over your body (Insomnia). Na de tuin is de bowlingbaan de enige optie, die wel tot 3 uur 's nachts open blijft. Op het moment van schrijven is de stand 5-1-0 voor Jelle. Daan kan geweldig bowlen maar als zijn motivatie hem in de steek laat en die er de brui aan geeft, kan die naar hele diepe dalen zakken. Zo wist die laagtste score van de maand te noteren met "houdt u vast" 32 PUNTEN in 10 potjes. Aangetekend dient te worden dat ie last heeft van een lichte polsblessure.
Gister hele mooie waterval bezocht met een nederlands en litouws meisje. Hier lekker gerelaxed en wat gezwommen.

Vandaag zijn wij aangekomen in Vang Vienh. Een dorp dat heel erg in opkomst is als backpackersdorp en ook wel wordt gezien als de Kho San Road (in het klein uiteraard) van Laos. Het staat bekend om zijn tuben en bruisende nachtleven en wij gaan ons hier dan ook zeker vermaken. Helaas alle 3 niet okselfris, Daan zit aan de diarre en wij zijn lichtelijk verkouden door een te lang aangestane ventilator op de kamer.

Verder hebben ze in Laos nogal de vreemde gewoonte als de mensen moeten roggelen, dit echt op een smerige wijze kenbaar te maken (a la Frank van den Berg) en je vervolgens moet schuilen om niet geraakt te worden. Ook mag het hier weer merkwaardig genoemd worden dat moeders zich niet schamen voor hun tepels en er net als in Zuid Amerika op de meeste vreemde plaatsen aan borstvoeding wordt gedaan. Er is 1 echter 1 maar aan Laos en dat is dat we alle 4 niet kunnen pinnen of geld kunnen opnemen (op uitzondering van Jelle zijn creditcard 2 keer) en zodoende zijn wij door al onze thaise bath, cambodjaasnse riel en dollar, vietnamese dong en de euro heen.Hopelijk vinden we hier snel een oplossing voor, anders kon het nog wel eens niet grappig worden.

Verder is het Daan gelukt de foto’s te plaatsen bij het vorige verhaal, een klasbak is het!