1,2,3,4,5,6,7 waar is Michel Koot toch gebleven?

Altijd lastig om een beginnetje te maken voor een nieuw verhaal, maar we doen maar weer eens een poging.

We zijn inmiddels aangekomen in het noorden van Vietnam en zitten in Ninh Binh, als ik me niet vergis ligt er in Australie ook een plaats met bijna dezelfde naam. Voor degene die daar geweest zijn, wij doen niet anders hier.

Cambodja hebben we al ruim 2,5 week achter ons gelaten. Het vorige verhaal zijn we geeindigd in Sihanoukville, een spatzuiver strandplaatsje waar je heerlijk kunt relaxen met een biertje voor 50 dollarcent. Met happy hour kan je je geluk helemaal niet op! Het uitgaan was hier ook erg komisch, alleen zo voelde je je niet de dag erna. Helaas hadden we een date in Ho Chi Minh City op de planning staan anders hadden we zeker nog een tijdje in Cambodja kunnen vertoeven, maar na Laos maken we wederom een stop in Cambodja.

De busreis naar Ho Chi Minh was inderdaad vrij zwaar Coen haha. De grensovergang verliep heel soepel en binnen het kwartier was alles gepiept. In Ho Chi Minh aangekomen was het meteen een chaos met alles scooters en brommertjes! Er leven 7,5 miljoen mensen daar en laat dat nou toch ook het aantal scooters en brommers zijn dat daar rondrijd.

We hadden verwacht als laatste aan te komen in Ho Chi Minh, maar tot onze verbazing arriveerden we voor Koot, Job en Niels. Job en Niels hadden vreselijke pech met vertraging en kwamen pas 3 dagen later en Koot arriveerde een uur na ons. Ho Chi Minh zelf viel wat tegen en was echt veel te druk, het uitgaan was ook niet je van het.
We hebben the Warmuseum bezocht, de Mekongdelta en de Chu Chi tunnels. Alle 3 erg interessante bezienswaardigheden en wat mij vooral bijgebleven van het Warmuseum is dat de amerikanen in de Vietnamoorlog bommen maakten met bepaalde chemicalien. Door die chemicalien worden er nu nog steeds kinderen geboren met vreselijke afwijkingen, omdat het van vader op zoon of dochter gaat. Best wel ziek om daar foto's van te zien en later mensen of kinderen tegen te komen die dat overkomen is.
Bij de Mekong Delta was het interessant om te zien hoe de mensen daar leven en overleven. Ook is het mooi om te zien dat de mensen daar zo gelukkig zijn en eigenlijk helemaal niets hebben. Rijstakkers is hetgeen wat daar de klok slaat en vandaar dat Vietnam ook 1 van de grootste rijstexporteurs van de wereld is. Voor het mooie zijn we eigenlijk niet diep genoeg de Mekong Delta ingeweest, helaas.
De Chu Chi tunnels zijn de tunnels waar de vietnamezen zich schuil hielden als er amerikanen in de buurt waren. Ze verscholen zich dan in de erg krappe tunnels (waar wij ook 100 meter door zijn gekropen). Verder kon je daar de boobytraps zien die de vietnamezen maakten om de amerikanen in de val te lokken en moet gezegd worden, creatief bedacht hoor.

Een uur voor vertrek naar Mui Ne stonden daar dan eindelijk Job en Niels op de stoep en vanaf toen waren we met zijn 5en. In Mui Ne hadden we ons voorgenomen een paar dagen op het strand te vertoeven, maar de wind daar was krachtig en zo is het ideale plaats voor kitesurfers en wij hebben daar toen maar wat gelounged. Job en Mies lieten zich deze avond op hun best zien, inmiddels al weer hersteld heren? Mui Ne staat ook bekend als de Sahara van zuidoost Azie en we zijn de zandduinen ingetrokken en zijn daar met een 'sleetje' vanaf gegleden. Helaas verbleekte het met wat Daan en ik in Peru al eens gedaan hadden.

Vanaf Mui Ne zijn we met de easyriders (tip van Egbert en wat voor een tip! Bedankt nog Bobby.)op pad gegaan voor een 4 daags avontuur naar eindbestemming Na Trang.
5 jongens achter op een motor en je naar de mooiste plekjes van Vietnam laten rijden dwars door de Central Highlands off the beaten road en dat met mooie Kaun (spreek uit Koen) achter het stuur. In de wandelgangen wordt Koen ook wel de kop van centraal Vietnam genoemd. Na dag 1 kwamen we aan in Dalat, een erg mooi bergplaatjes waar we helaas maar 1 avond en een ochtend gebleven zijn. Wat we op de trip allemaal gezien en meegemaakt hebben is eigenlijk niet te beschrijven. Overal koffie- en theeplantages, uitgestrekte rijstvelden, watervallen, bergen en een adembenemende mooie natuur, de aboriginals van Vietnam en overal enthousiaste en zwaaiende kinderen die je van ver al hebben zien aankomen. Het was een trip om niet snel te vergeten.

Na de 4 daagste trip kwamen we 's avonds aan in de strandplaats Na Trang, maar helaas was het weer omgeslagen, omdat er een of andere typhoon over het land raasde. De eerste dag was een dag om snel te vergeten en totaal verregend. Koot, Niels en Job besloten het mooie weer te gaan opzoeken (volgens internet zou het slechte weer in Vietnam nog een tijdje zo blijven) en hebben een vlucht gepakt naar Thailand om een aantal dagen te chillen op Ko Phi Phi en Ko Phangan.
De laatste 2 dagen in Na Trang was het echter vrij mooi weer en hebben we vooral op het strand doorgebracht.

Na Na Trang zijn we met de sleeping bus doorgegaan naar de oude zeehavenstad Hoi An. Hoi An is zeker een mooi en gaaf stadje/dorp Sjoerd. In the old town kun je lekker wegdromen en genieten van al het mooie om je heen. Mooie straatjes en overal mensen die je iets proberen aan te smeren, zoals t shirts, fruit, maar voornamelijk pakken! Wisten jullie trouwens dat in Vietnam de gemiddelde leeftijd maar 25 jaar is? In Hoi An is dit in ieder geval niet het geval, aangezien er heel veel grappige oude vietnameesjes rondlopen.
In Hoi An hebben we ook nog een fiets gehuurd en hebben we een middagje op het strand doorgebracht. Verder hebben we nog een scooter gehuurd en zijn we naar de Marble Mountain (marmeren berg klinkt zo stom) gereden. Na de berg zijn we doorgereden naar een hele grote Lady Boeddha, die boven op een berg stond. Vervolgens zijn we als volleerde scooterrijders door Danang, met 800.000 inwoners de 4e grootste stad van Vietnam gereden. Inmiddels zijn we klaar voor het grote werk en gaan we ons geluk misschien ook nog wel beproeven in Hanoi. Na het scooterritje nog even bij de Piet Moos van Danang gezeten.
De laatste dag in Hoi An fietsten we tegen een huwelijk aan, waarbij we zelfs uitgenodigd werden! Moet je in Nederland niet mee aankomen haha. Maar goed we zouden gek zijn als we deze uitnodiging zouden afslaan en zo hebben we lekker gegeten, gedronken en gedanst op het huwelijk, waarbij de bruid zelfs haar emailadres en telefoonnummer voor ons achterliet. Vrees voor de bruidegom dat het een snelle scheiding gaat worden haha.

Na Hoi An zijn we doorgegaan naar Hue, een erg cultureel en historisch stadje waar de amerikanen in 1965 als eerste voet aan land zette. In Hue zijn we in een paar uur tijd achter op de scooter langs alle highlights van de stad gereden.
Na die paar uur hebben we een minder plezierige busrit gemaakt van rond de 12 uur (lekker te masseren in Hanoi) naar de plaats waar we nu zijn en gister zijn we in een roeibootje door de binnenlandse Halong Bay gevoeren. Allemaal karstrotsformaties en de grotten van Tam Coc gezien.
Hierna zijn we de sloppenwijken van Tam Coc in gefietst en ben ik ten huwelijk gevraagd door een 28 jarige mooie vrouw. Ik heb gezegd dat ik er een nachtje over zou slapen. Gisteravond hebben we met wat locals ricewine gedronken, en ze dachten ons wel even klein te krijgen. Helaas voor de mannen dropen ze 1 voor 1 af.

Nu ga ik echt stoppen en gaan we 93 km door naar Hanoi met de local bus. Na Hanoi gaan we door naar Halong Bay en vervolgens Sapa waar we beide erg naar uitkijken. Aan de kledendracht van de mensen te zien doet het ons weer erg denken aan Peru.
Nu eerst op naar het backpackers hotel in Hanoi.

Later!