Home sweet Cusco & Bolivia-Argentinie

Inmiddels zijn we al weer in April beland en hebben wij eindelijk met veel pijn en moeite Peru en vooral Cusco achter ons gelaten. Momenteel zitten we in La Paz wat een ontzettende chaotische stad is!

Om eerlijk op te biechten hebben we de laatste 2 weken niet bijster veel uitgevroten en moet zeggen dat het dan ook moeilijk te onthouden is wat je allemaal precies gedaan hebt.

De dinsdag voor Machu Picchu zijn we naar een standbeeld van Christo Blanco geweest waar we een schitterend zicht hadden over de gehele stad van Cusco en hier hebben we even heerlijk in het zonnetje gelegen. Dinsdagavond hebben we het rustig gedaan, omdat ons de volgende dag de tweedaagse trip naar Machu Picchu te wachten stond. Rond half 8 werden we opgepikt bij ons hostel om vervolgens met een groep van 4 argentijnen en 4 Israeliers de auto naar Hydro Electro te pakken. We hadden ook voor de trein kunnen kiezen, maar dan ben je alleen voor de trein al meer dan 80 dollar kwijt. Nu hebben we de trip in totaal voor iets meer dan 100 dollar gedaan. Ook hebben we niet gekozen voor de Inca Trail en dat om 2 redenen. Ten eerste hebben we al aardig wat hikes gemaakt en ten tweede het regenseizoen is hier in volle gang en om daar nou 4 dagen in te gaan lopen was ons iets te veel van het goede.
Moet gezegd worden dat het een pittig ritje door de bergen is om er te geraken en dat voor een dikke 7 uur. De Israelische meiden trokken het dan ook slecht en tot onze spijt moeten we jullie mededelen dat we van alle 3 de blote billen hebben gezien. 2 meiden waren wagen- en hoogteziek en kotsten al hun en hebben en houden uit met daarbij de broek zowat op de enkels. Het andere meisje besloot haar behoefte in de bosjes te doen, maar daarbij zat ze niet ver genoeg in de bosjes, waardoor we ook aan haar billen moesten geloven. Wat een volk!
Dit werd dan ook een lange reis en helaas voor Daan had hij niet 1 van de comfortabelste plaatsen in de auto, wat niet erg goed voor zijn gemoedstoestand was.
We moesten om half 5 in Hydro Electro zijn om vanuit daar de trein te pakken naar Aguas Calientes, dit redden we op t nippertje. Althans de rest van onze groep wij waren zo vrij om ons kaartje aan 2 mensen zonder kaartje te verkopen. Ons werd namelijk gezegd dat deze 2 uur durende wandeling nog best de moeite waard was en aangezien we toch een beetje moeite wilden doen voor Machu Picchu besloten we een wandeling te maken. De bedoeling gewoon de spoorrails volgen en dan kom je bij de eindbestemming. Het eerste uur schitterend weer, het tweede uur regen en aardig donker en nog waren we er niet. Het laatste uur stromende regen en pikkedonker, waarvan nog een half uur zonder zaklantaarn. Gelukkig bereikten we om half 8 het dorp, want om 8 uur zou er een trein ons tegemoetkomen.
Gelukkig sinds tijden weer een warme douche en lekker op tijd onder de wol.

De volgende dag hadden we de keus om lopend of met de bus naar Machu Picchu te gaan. Neem aan dat jullie wel begrijpen waarvoor we gekozen hebben. Kwart voor 7 aangekomen bij Machu Picchu en daar kwamen we erachter dat we niet de enige waren. Ontzettend toeristisch, maar zekers de moeite waard. Om 7 uur zouden we een rondleiding krijgen, maar wij besloten dit over te slaan en te gaan voor het echte werk. De beklimming van Wayne (it´s Wayne) Picchu op de slippers uiteraard. Normaal gesproken staat er hier een uur voor, maar wij slaagden er in om dit klusje binnen 40 minuten te klaren. De meeste mensen kijken je aan of je niet helemaal wijs bent. Bovenaan Wayne Picchu was het helaas mistig waardoor we vrij weinig van Machu Picchu konden zien. Bovenop hebben we ons getrakteerd op een biertje en zijn we bij stom toeval ook nog de ouders van Joost en Janoek tegengekomen. Joost en Janoek zijn we een keer in Ecuador tegengekomen en zouden we later in Cusco ook nog eens tegenkomen.
Hierna afgedaald en tot 11 uur nog in Machu Picchu rondgelopen. Om half 1 de trein terug naar Hydro Electro waar we weer opgepikt werden door de auto. Rond half 6 kwamen we al tegen wat we een uur eerder gehoord hadden. De weg was geblokkeerd, omdat er een ernstig ongeluk had plaatsgevonden met een vrachtwagen en daarbij 3 overledenen. We stonden nu voor de keus samen met 50 andere toeristen om een berg over te klimmen en vervolgens maar te zien of er auto´s zouden zijn aan de andere kant van de weg die je oppikken. We hadden voor het spektakel kunnen kiezen, maar wij en 8 anderen besloten een keer wijs te zijn en te overnachten in een klein dorpje een uur terug. Hier hebben we super gezellig in een restaurantje aan de warme 1,1 liters bier gezeten, terwijl het buiten spoelde.

De volgende dag zijn we weer naar de berg gereden en hoorden we dat de toeristen van gister er 6 uur over gedaan hebben om een vrachtwagen tegen te komen! Goeie keus dus.
Maar goed nu waren wij aan de beurt en dit zonder schoenen en een tikkeltje regen. We begonnen op slippers, maar die ruilden we al snel in voor blote voeten. Het is 1 van de spannendste dingen geweest die we ooit gedaan hebben en de dood heeft dan ook wel eens door ons hoofd gespeeld (althans bij mij). Na anderhalf uur gelukkig de andere kant bereikt en daar nog een uur op een auto moeten wachten die ons gelukkig weer terug naar Cusco bracht. Het enige wat je dan wilt is een warme douche, maar helaas zat er niet in hoor.

Vrijdagavond ontzettend gelachen om ons avontuur in de kroeg en zaterdagmorgen kon Daan zijn spaanse les van vrijdagmorgen inhalen. Spijtig voor hem, maar dit keer met een leraar en dus niet met zijn poepie.
Zaterdagavond hoef ik niet eens meer uit te leggen. Zondag zou onze laatste dag zijn en zijn we nog naar een markt geweest waar we een paar voetbalshirts gekocht hebben. Op de weg naar de markt stond er nog een grote menigte om een paar straatartiesten heen. Binnen een minuut werden wij er al uitgepikt en dachten ze ons even in het ootje te nemen. Dat lieten wij natuurlijk niet gebeuren en wij besloten de rollen om te draaien. Het publiek lag helemaal dubbel en de straatartiesten wisten niet waar ze het zoeken moesten haha.
Zondagavond teruggekomen in het hotel hoorden we dat de bus gemist hadden. Vanwege een staking op de weg naar Puno vertrok de bus een paar uur eerder. De vrouw die onze trip daar heen regelde heeft ons tevergeeft voor een paar uur in de stad gezocht. Eigenlijk waren we er helemaal niet rouwig om, want we waren nog helemaal niet klaar in Cusco. Zondagavond teruggegaan naar onze lounge bar mushrooms (dan weet je t wel) waar er hele mooie meiden in de bediening rondliepen.

Maandagavond stond dan eindelijk onze eerste double date op de planning met uiteraard 2 meiden van de mushrooms. Helaas voor Daan kwam die van hem niet opdagen. Teleurgesteld droop ie af om zich wat moed in te drinken voor zijn volgende afspraak later op de avond! Je raadt het misschien al, maar ook Sissy kwam niet opdagen. Daan is het toen toch op een drinken gaan zetten en dit liep niet helemaal goed af voor hem. Vlak voor onze beginbar 7 Angelitos begon meneer toch te spaaien, maar gelukkig ontfermde onze vriend (waar we elke dag een ontbijtje haalden) zich over Daan en bracht een tot tranen geroerde Daan naar zijn bedje.
Ondertussen had ik natuurlijk geen flauw idee wat er zich allemaal afspeelde met mijn vriendje en ben ik gaan poolen. Kan me niet herinneren dat ik ooit met 5-1 ben ingemaakt door een meisje. Of was dit met opzet? Haha nee toch echt niet. Heel gezellig avondje gehad en toen ik rond 3 uur thuis kwam, was het eerste dat Daan zei: ¨Ik moet eruit¨. Die gek is toen nog tot 6 uur naar Mama Africa geweest (waar anders?) en is daarna nog naar de kerk geweest.

Dinsdag de dag dat we de nachtbus zouden pakken, maar om 2 uur werden we gebeld dat de bus al om 3 uur zou gaan. Prima, maar dan zonder ons. Wie zegt dat wij al klaar zijn met Cusco? Die dag zijn we Joost en Janoek weer tegen het lijf gelopen in de Mac en daar zijn we woensdag nog wat mee wezen drinken, maar niet voordat we eerst dinsdagavond weer naar norton (ook 1 van onze favoriete barren), mushrooms en mama africa geweest waren. Woensdag ontbeten bij Trotamundos en smiddags in het park gezeten met een drankje en daarbij het nodige zaad voor de duiven. Als ik sommige middagen heb overgeslagen dan weten jullie dat dat hetgene is wat we gedaan hebben. Het leukste deel voor ons was zaad naar de toeristen gooien en ze laten schrikken door de duiven. De toeristen zelf vonden dit minder leuk en er is er dan ook geen 1 die ons dit in dank afnam. Woensdagavond dan eindelijk het moment van vertrek uit Cusco!
Helaas was de staking nog niet verholpen en zodoende stond ons weer een loodzware omweg door de bergen te wachten en dit met een normale bus. In plaats van 7 uur er 14 uur over gedaan en laten wij nou toch precies naast een raam zitten die niet dicht kon en allemachtig veel herrie maakte. Ijs en ijskoud!

In Puno hadden we het Titicacameer willen bezoeken, maar vanwege de trage bus misten we onze ochtendtrip. Hebben toen nog de middagtrip naar het eiland Uros gedaan wat ons niet helemaal meeviel. Hadden al gehoord dat het ontzettend toeristisch was en komt er nog bij dat de eilandbewoners het zo ontzettend spelen. Je overdreven begroeten, souvenirs willen slijten, dansje en zingen als je weggaat. In ieder geval alles om je geld af te troggelen. Klinkt misschien ondankbaar van ons, maar eerlijk gezegd kunnen wij veel meer van de kleine dingen van het leven genieten. Volgende dag hadden we nog 2 andere eilanden aan kunnen doen, maar gelukkig kwamen we op het genieuze idee om terug te keren naar Cusco! Op deze manier hadden we namelijk geen zin om Peru achter ons te laten en zo gezegd zo gedaan. We hadden er zelfs weer een belabberde bustrip voor over, dit keer vol met Israeliers (die gasten zijn ineens overal en dat in grote getalen). Smorgens teruggekeerd in ons oude hostel en zo ontzettend veel verbaasde gezichten van alle vrienden die we hier gemaakt hebben. Dit is bijvoorbeeld 1 van de kleine dingen waar we van kunnen genieten.
Vrijdagavond hetzelfde rondje gemaakt. Zaterdag wou ik met een canadees meisje van het hostel motorrijden, maar na een uur kwamen we erachter dat het een schakelmotor was en ging het feest dus niet door. Er was een klein festival gaande en dus hebben we daar nog even gekeken. Daan heeft nog wat spaans geleerd die middag en om half 5 zijn we Nederland-Schotland wezen kijken met o.a. Joost en Janoek. Verder nog meer voetbal gekeken en gedart en nogmaals hetzelfde rondje. Zondag is Daan zijn roes uit gaan slapen en wou ik met Joost en het canadese meisje een scooter huren, maar helaas doen ze daar op zondag niet aan. Zijn toen naar het busstation gegaan om alvast een kaartje te regelen voor maandag naar La Paz.
Bij de eerste vrouw waar we informatie opvragen komen Joost en ik helemaal dubbel te liggen. In een normaal gesprek trekt ze spontaan haar blouse omhoog en zien we een tepel waar je een LP plaat op kunt draaien. Ze vond het blijkbaar nodig op dat moment om haar kind borstvoeding te geven. Gebeurt trouwens op veel rare plaatse in Zuid Amerika hier waar de moeder haar kind borstvoeding geeft, maar dit was toch wel een beetje extreem.

Om half 2 ben ik toen samen met Joost en een biertje op het Plaza de Armas gaan zitten waar we pas om half 6 weer weggingen. Locals vonden ons maar wat interessant en zodoende weer heel wat vrienden gemaakt. Daan kwam ons rond 4 uur nog vergezellen. Hierna hebben we Peru-Chili gekeken met een aantal Peruanen, maar het mocht de uitslag niet beinvloeden: 1-3. Zijn toen met Joost, Janoek en Myrthe op stap geweest en dat werd heel gezellig en vooral heel laat. We raakten nog in gesprek met een Cienciano speler en hij nodigde ons uit voor de volgende thuiswedstrijd.
Daan en ik zijn vervolgens nog naar de kerk geweest om onze zondigen op te biechten en hebben later dansend en al ons bedje opgezocht. Een nieuw Pr voor ons om half 9 het bedje in te duiken en er half 4 weer uit te komen. Daan is savonds zijn verdriet om het verlaten van Cusco gaan verdrinken in Norton en ik ben nog 1 potje wezen poolen met een vriendinnetje van mushrooms.

Maandagavond zat de staking er gelukkig op en waren we binnen 14 uur in La Paz. Enige oponthoud was de grensovergang wat bijna 2 uur in beslag nam. Toch is het verbazingwekkend hoe makkelijk je ieder land binnen kunt komen zonder ook maar 1 tas te controleren. Keken in eerste instantie een beetje op tegen La Paz vanwege het feit dat de hoogstgelegen hoofdstad van de wereld is en dat maar liefst op een hoogte van 3600 meter, maar tot zover schijnt het zonnetje regelmatig en in de avonden is het zo koud nog niet. Het eerste wat ons opviel aan La Paz was de vreselijke drukte overal. Hebben toen Arabisch ontbeten en zijn toen een rondje door de stad gaan lopen. Overal auto´s op straat en mensen op de stoep en dat echt iedere minuut van de dag. In La Paz keken we vooral uit naar het bezoek van de gevangenis. Maar wat we al gehoord hadden werd de waarheid. De gevangenis is momenteel gesloten voor toeristen. Weten niet precies waarom, maar het schijnt dat er laatst een toerist heeft gefilmd dat er een gevange drugs gebruikte en dit op Youtube heeft geplaatst. Meeste mensen weten waarschijnlijk dat dit gebeurt, maar toch mooie lul!
Zijn toen naar het stadion van La Paz gegaan voor een kaartje voor de wedstrijd van morgen: Bolivia-Argentinie. We wouden eigenlijk veel juichen tijdens de wedstrijd en daarom hadden we in het vak van Argentinie willen zitten, maar zon kaartje was 20 euro en een kaartje voor Bolivia was slechts 8 euro en dan is de keus snel gemaakt. Dinsdagavond rustig aangedaan en heeft Daan een paar broodjes kroket verorberd in een nederlands restaurant hier.

Woensdag de dag van de wedstrijd eerst een tijdje voor het stadion rondgehangen en de sfeer proeven. Wat een geweldige ambiance hangt er om zon wedstrijd heen hier. Is toch wel wat anders dan een kwalificatiewedstrijd van het Nederlands elftal. Terwijl de meeste van jullie zich waarschijnlijk klem zuipen op Paasvee lopen wij in het stadion een kikker tegen het lijf. Volgens eigen zeggen familie van Plons de kikker en de kikkers van de beuninge 6. In het stadion bijna gevuld met 20.000 mensen hing er een verrukkelijke sfeer en zeker na de 1-0 van Bolivia ontplofte het stadion. De 1-1 kwam totaal uit de lucht vallen en was dan ook een vreselijke blunder van de keeper. Het zal natuurlijk met de hoogte te maken hebben, maar Argentinie werd totaal van de mat gespeeld en voor de rust stond het dan ook al 3-1. Vooral de verdediging en de keeper van Argentinie waren zo dramitisch, maar wat wil je ook met namen als; Demichelis, Heinze, Gago en Zanetti.
De Boliviaanse voorhoede daarentegen combineerde er lustig op los en ons zijn dan ook een paar spelers opgevallen. Da Rosa de nummer 10 en de spelbepaler met een geweldig schot in de benen. Het maakt hem niet uit 20,30,40 of zelfs 50 meter. Da Rosa schiet vanuit alle posities en dit alles tussen de palen ook nog. Verder Martins nummer 18 met een geweldige werklust. Deze speler lijkt nog een jonge speler en is een combinatie tussen Milan Baros en Nuno Gomes. Feyenoord sla je slag!
De 2e helft verwachtte je dat Argentinie zou komen, maar niets was minder waar. De galavoorstelling van Bolivia ging door en uiteindelijk resulteerde dit in een niet eens geflatteerde overwinning van maar liefst 6-1. Messi de hele wedstrijd onzichtbaar en Maradonna aan de zijlijn liepen er verslagen bij tijdens en na de wedstrijd. Voor de laatste keer dat Argentinie zo was afgestraft is in 1958 geweest en nu zijn wij er gewoon bijgeweest! Heel speciaal! Na de wedstrijd hebben we ons getrakteerd op een Hollandse maaltijd; tomatensoep met balletjes en hutspot met een gehaktbal. Verder nog andere kwalificatiewedstrijden gekeken en redelijk op tijd het mandje in.

Nu ben ik alweer veels te lang bezig en misschien dat de foto´s er ook snel opstaan. Vanmiddag winkelen, aangezien het hier spotgoedkoop is en vanavond voor het eerst naar de bioscoop. Morgen een erg spannende dag, want de Deathroad wacht op ons!
Hopelijk horen jullie nog hoe we het er vanaf gebracht hebben. Het is in ieder geval lekker dat we even weg kunnen uit deze drukke stad. Verder staat er voor ons nog op de planning een bezoek aan het Titicacameer aan de Boliviaanse zijde en wat ons verder te wachten en te komen staat weten we nog niet helemaal precies, maar dat zullen jullie gerust het volgende verhaal weer horen.