Geen nieuws is goed nieuws

Beste familie, vrienden en kennissen,

Na bijna 3 weken niets van ons vernomen te hebben dan nu weer een teken van leven van onze kant.
Maar zoals de titel al zegt; geen nieuws is goed nieuws.

Momenteel verblijven we in Potosi waar we eigenlijk vandaag weg hadden willen gaan, maar vanwege weer eens een staking zitten we hier helaas nog een dagje extra vast. Is wel een uitgelezen mogelijkheid om jullie op de hoogte te brengen van onze afgelopen weken waarin we niet bepaald stil hebben gezeten.

Gebleven waren we bij de dag na Bolivia-Argentinie op donderdag 2 april. Deze dag hadden we voor ogen te gaan winkelen, (markten afstruinen) maar de keus is hier zo ontzettend groot dat we er na een half uur al gek van werden en het voor gezien hielden. Savonds hadden we naar de film gewild, maar van de films dracula en de monsters tegen de aliens gaat ons hart niet bepaald sneller kloppen. Donderdag weer uit eten geweest bij het nederlandse tentje. Vrijdag stond dan de deathroad op het programma, maar als je donderdagnacht en vrijdag de hele dag op de wc verblijft wordt het moeilijk te gaan fietsen en daar had ik dus last van. Daan had ook wat maag en darmproblemen en zodoende moesten we het een dagje uitstellen. Zaterdag stonden we als herboren op en waren we klaar voor de strijd. De weg begon met een gewone afdaling op asfaltweg en Savoldelli en Sanchez gaven in het begin meteen hun visitekaartje af. Hierna volgde een klim van 6 km en reed Sanchez iedereen op minimaal 5 minuten afstand. Savoldelli had een excuus, omdat zijn ketting er af lag. Vervolgens dan de echte deathroad met een flinke afgrond naast je. We hadden eigelijk in een keer naar beneden willen rammen, maar helaas zaten we bij een paar trage engelse slakken waar we continu op moesten wachten en overal werden foto´s genomen. In ieder geval was het een mooie ervaring en hebben we het er heelhuids vanaf gebracht. Bij het eindstation Coroico hebben we ons getrakteerd op een pilsje en een duik in het zwembad, want heet was het. Na 3 uur terugrijden met de auto waren we klaar om La Paz onveilig te maken. Tot onze spijt werden we pas zondagmorgen wakker na even op bed gelegen te hebben.
Zondag leerden we La Paz op een andere manier kennen, want het was heerlijk rustig deze dag. We zijn o.a. naar El Alto geweest. De hoogste plek van de stad waar je een adembenemend mooi uitzicht over de stad had. Ook hebben we een heerlijk rustig marktje bezocht waar het leek of de mensen nog nooit een toerist gezien hadden. Hier 5 spaanstalige cd´s met voornamelijk reggaeton waar ik verslaafd aan ben op de kop getikt voor 1 euro en als klap op de vuurpijl de wedstrijd Bolivia-Argentinie op dvd gekocht voor een schamele 30 cent.

Maandag zijn we naar Copacabana geweest waar we het titicacameer een herkansing hebben gegeven en daar hebben we geen spijt van gekregen. Copacabana is een heerlijk rustgevend dorpje waar we in een eend hebben rondgedobberd op het titicacameer. Wie kan dat ons nazeggen? Dinsdag de trip naar Isla del Sol (eiland van de zon) waar een aantal ruines en een museum te bewonderen zijn. Helaas voor ons hebben we die bijna allemaal gemist, omdat we voor het lokale pad kozen. Gelukkig kwamen we onderweg nog wel een aantal schapen tegen en zongen we;
Als het heel mooi weer trekken we het weiland in. Fluiten we een vrolijk wijsje en zijn heel blij van zin. De schaapjes in het eiland weiland kijken ons lachend aan. We voelen onder onze overall .......
Maar goed dat terzijde. De wandeling zelf was gelukkig niet al te lang en we hadden een schitterend zicht over het helderblauwe Titicacameer.

Woensdag op de terugweg kregen we nog een klein probleem. Na een uurtje moesten we met een pondje water overcrossen en na wat eten ingeslagen te hebben kwamen we erachter dat de bus al bezig was met de oversteek. Wij met een ander pondje er snel achter aan, maar 10 seconden voor het bereiken van de overkant zagen we de bus met backpack en al voor onze neus vertrekken. Met een klein busje vervolgens de achtervolging ingezet en vlak voor het bereiken van La Paz de bus ingehaald en zo liep dat met een sisser af. Woensdagmiddag in een overvolle kroeg naar Liverpool-Chelsea gekeken en savonds geloof het of niet zowaar voor het eerst uitgeweest in de stad.
Donderdag zijn we heel de stad doorgereden op zoek naar het ziekenhuis waar Janoek verbleef. Joost en Janoek hebben we gister weer ontmoet, maar de ontmoeting was van korte duur omdat Janoek naar het ziekenhuis raakte. Een heel vriendelijk ouder echtpaar hoorde ons verhaal aan en heeft ons dik een uur proberen te helpen. Na ruim 3 uur zoeken stonden we op het punt de zoektocht te staken, maar bij ziekenhuis 9 was het dan eindelijk raak. Gelukkig was het niet al te ernstig en kon ze de volgende dag weer naar huis. Wij zouden savonds de bus pakken, maar hebben die gecancelled en zijn met Joost nog naar de burgerking geweest. Later op de avond nog een oude bekende tegengekomen vanuit Tena (Ecuador) en een leuke en late avond mee gehad. Vrijdag zijn we nog naar Mirador Laikakota geweest voor wederom een mooi uitzicht over de stad. Mirador Laikakota is ook een speelplaats voor kinderen en Daan voelde zich daar dan ook als een vis in het water en is lekker gaan glijden, ouwe glijer dat het is.

Vrijdagavond na toch een dikke week La Paz eindelijk de bus gepakt. Hebben lang na moeten denken over de volgende bestemming, maar we kwamen tot de conlusie dat we er aan toe waren om savonds weer eens in een korte broek te kunnen lopen en zodoende zetten we koers naar het oosten van Bolivia. De koers moest ik helaas bijna in mijn eentje voortzetten, omdat de bus al begon te rijden terwijl Daan zich nog op het toilet bevond. Ik heb hemel aan aarde moeten bewegen om die gekke busschauffeur te laten stoppen en dat is dan ook gelukt. De laatste paar uurtjes van de busreis viel ons op dat het oosten van Bolivia erg veel op Colombia lijkt. Veel groen, maar belangrijker nog weer van rond de 30 graden! Santa Cruz werd trouwens de nieuwe bestemming en plaza 24 de septiembre de plek waar we zaterdag bijna de hele dag gezeten hebben. Daan is hier een meisje tegen het lijf gelopen waar hij vervolgens 5 avonden achter elkaar mee heeft afgesproken! Zaterdag naar het uitgaansgebied Equipetrol uitgweest. Zondag wilden we naar het waterpark, maar werden we veel te laat wakker. Hebben toen het dag van de kind op het plein gevierd en ben ik savonds nog uitgeweest en kwam er een jongen akelig dicht tegen me aan dansen. Hij attendeerde mij er vervolgens op dat ik een mooie jongen was. Dat mag gerust wel eens gezegd worden natuurlijk, maar toch heb ik liever dat Job Meijer deze woorden tegen mij zegt haha. Ik heb me daar toen maar snel uit de voeten gemaakt.

Maandag hebben Daan en ik helaas afscheid van elkaar moeten nemen. Ik koos voor een uitstapje naar Samaipata en Daan verkoos weer zijn vriendin boven mij! Samaipata is een ontzettend rustig dorp waar ik het park Amboro had willen bezoeken. Park Amboro staat bekend om zijn vele dieren en nergens anders op de wereld zijn er zoveel vlinders als daar. Helaas kwam ik erachter dat dit niet de tijd van het jaar was om het park te bezoeken. Dinsdag ben ik toen met de mountainbike naar de plaatselijke dierentuin/opvangplek geweest en ik ben ervan overtuigd dat dit de leukste dierentuin van de hele wereld is. Veel dieren lopen daar vrij rond en heb dan ook een aantal dieren op mijn hoofd gehad. Enorm gelachen tot het moment dat ik het huis betrad waar de eigenaresse woonde. Vanuit het huis kwam er een vreselijk brulgeluid en ik wist 100 procent zeker dat dit een enorme beer was. Beetje angstig keek ik om een hoekje het huis in en zie ik tot mijn verbazing een brulaap op de koelkast zitten! Wat een inmens geluid kan dat beest maken zeg.
Hierna ben ik 30 km gaan fietsen naar 3 mooie watervallen. Bij de watervallen aangekomen dacht ik 2 naakte meiden onder een waterval te zien staan en ben er toen snel heen gelopen, maar helaas had ik het me maar ingebeeld. Ik was zelfs helemaal in mijn eentje en daar heb ik dankbaar bruik van gemaakt door het strandje voor een uur te bombarderen tot naaktstrand.
Dinsdagavond ben ik een dagje eerder dan verwacht teruggekeerd in Santa Cruz om Daan te verrassen. Heb zijn spullen verplaatst naar de grootste kamer van het hotel en 2 briefjes op de deur geplakt. Helaas komt die gek pas de volgende morgen thuis en zodoende was de verrassing er al een beetje af. Dinsdagnacht ben ik naar een festival geweest met een bandje.
Woensdag niet bijzonder veel uitgespookt en uiteten geweest bij Casa del Camba waar we ons trakteerde op Argentijns eten. Woensdag op stap geweest met een apothekersassistente en hebben toen gezongen; Het is altijd lente in de ogen van de apothekersassistente..
Donderdag alsnog naar het waterpark geweest. Wouden eigenlijk naar Agualand, maar het werd Playland. Tot mijn blijdschap hadden ze hier net als op Starbeach (Kreta) banden waar je met een kleine stroomversnelling op rondgedreven werd. Het enige dat miste was een bar in het water en mensen die in het water plasten.
In de avond op dezelfde plaats als de dag ervoor uiteten geweest, maar hetzelfde eten smaakte ineens een stuk minder. Heel veel verjaardagen worden in dit restaurant gevierd en ook Daan was vandaag de gelukkige en dat mocht niet onopgemerkt voorbij gaan natuurlijk.

Vrijdag hebben we nog onze rust gepakt op het plein en aan het eind van de middag heeft Daan emotioneel afscheid genomen van zijn vriendin. Sorry dat Daan niet heel veel in het stuk is voorgekomen in Santa Cruz, omdat hij elke avond met zijn vriendin op het plein afsprak, een drankje nam en vervolgens geen idee? Moeten jullie zelf maar aan Daan vragen. Vandaag zouden we eindelijk eens een luxe cama bus nemen, maar we werden weer eens afgezet met een normale bus (weer een zonder wc) en dat met een reistijd van 15 uur. De busritten gaan ons trouwens niet best af, hoewel de weg in Bolivia verrassend beter is dan van Peru. We slapen ieder gemiddeld misschien 2 uur op een afstand van 15 uur.
Zaterdag in Sucre aangekomen en wederom herenigd met onze vriendjes Joost en Janoek. Zij maakten die dag een hike en Daan en ik zijn eindelijk weer eens een keer cultureel gaan doen door een bezoekje te brengen aan een kasteel (Castillo de Gallieta ofzoiets). Het kasteel was van een rijke Boliviaan die tot prins werd benoemd door de paus. Deze prins was zo rijk dat hij zijn eigen geld maakte en dit nu zelfs de bank van Bolivia is. Later op de middag in cafe Mirador een drankje gedaan met daarbij een leuk uitzicht over de stad. Ook nog geprobeerd Az te kijken, maar lukte helaas niet. Zaterdagavond uitgeweest, de avond kwam wat laat op gang, maar werd nog erg gezellig. Zondag vernomen dat Psv won van Ajax en zodoende Az alsnog kampioen is geworden. Gefeliciteerd allemaal! Leuke dag gehad in de stad?
Met het ontbijt zat er een klef duits stelletje elkaar af te lebberen. Op een gegeven moment kon Daan het niet meer aanzien en heeft ze in het Nederlands even flink toegesproken!
Zondag hebben Daan, Joost en Janoek geyathzeed en een film gekeken. Ik ben met een Sucraanse naar de begraafplaats geweest wat 1 van de interessante van heel Zuid Amerika is. Savonds ben ik zelfs naar de kerk geweest wat ook weer een leuke ervaring is. In tegenstelling tot de kerk van Warmenhuizen werd er hier heel wat afgezongen en zodoende maakt het het wat feestelijker. Sucre is echt een hele leuke stad en is zelfs de meeste bewaarde Spaanse koloniale stad in heel het continent. Ook is het met slechts 200.000 inwoners de wettelijke hoofdstad van Bolivia.

Maandag zijn we helaas verder gegaan naar de zilverstad Potosi om de mijnen te bezoeken. Potosi met een hoogte van 4060 meter de hoogst gelegen stad van de wereld is! Ook was Potosi in de 16e eeuw de rijkste stad van de hele wereld. Maandag hebben we in ons hostel 3 films achter elkaar gekeken. Voor mij de de eerste 3 hele films deze reis en voor Daan nummer 2 t/m 4! Dinsdag zijn we de mijnen ingegaan wat heel interessant was. Hieronder wat feitjes:
Vrouwen mogen de mijn niet in, tenzij ze op bezoek komen. Werken mag dus niet. De berg is Pacha mama (moeder aarde) en die kan jaloers worden...
In de mijn wordt elke vrijdag Tio geëerd. Er wordt veel aan hem geofferd, in de hoop dat de berg veel teruggeeft. Zo geeft men sigaretten, alcohol en cocablaadjes. De alcohol is 96%, in de hoop dat de berg ook pure grondstoffen levert.
Mijnwerkers werken 9 uur non-stop in de mijn, zonder eten. Hoe ze dat volhouden? Cocabladeren, soms wel 100 stuks in de wang. Het minst verdienen de mannetjes die met de karretjes sjouwen, zij ontvangen 50 Bolivianos per dag, zo'n 5 euro.
Na de mijn kwamen we erachter dat er weer een staking gaande was. Staking schijnt te maken hebben met het feit dat de stad betere verbindingen willen hebben met andere steden. De staking houdt 48 uur aan en zo kunnen we vandaag dus niet verder reizen naar Salar de Uyuni. Gister hebben we toen geduizend (kaartspelletje) en ontzettend veel wijn gedronken. Vandaag dus een relaxdag en morgen gelukkig verder.

Ook hebben we inmiddels onze reis met 2 weken verlengd, omdat we anders wel erg weinig tijd voor Argenintie over zouden hebben en natuurlijk om nog een week met Robert en Florencia op te trekken in Buenos Aires.
Nu nog een klein weekje en dan dus op naar Argentinie.

Hoe verloopt alles in Warmenhuizen en omstreken? We moeten eerlijk zeggen dat we er ook aan gedacht hebben om 2 weken eerder terug te komen om Vios 4 uit die vreslijke vormcrisis te trekken. Wees niet getreurd mannen, volgend jaar is het kampioenschap voor ons!

Vanuit hier wensen we jullie alvast een gezellige Koninginnedag. Warmenhuizen, Alkmaar of Amsterdam?

Verder als verrassingselement dit keer minder foto´s en meer filmpjes. Zelfs een paar uit de oude doos.

Groetjes Amarillo Todopoderoso en Buena Snotjes Slatman (Daan denkt nog steeds dat je buenas noches zo uitspreekt).