Van Santa Maria naar Santa Marta

Daar zijn ze weer hoor. We hebben Venezuela achter ons gelaten en zijn gestrand in Santa Marta aan de Caribische kust van Colombia.
Hierover later meer...

We waren met het vorige bericht gebleven bij oudjaarsavond.
Hebben deze avond doorgebracht in onze posada met 2 ierse meiden, een belgisch meisje, gozer uit Wales en een psychopaat uit Duitsland. 12 uur zijn we in een chinese buurt vuurwerk wezen kijken en hierna dachten we even lekker te gaan knallen. Helaas is in Venezuela deze avond echt een familiegebeuren en kwamen we erachter dat zowat alle kroegen dicht waren. Hebben toen op de straat maar een feestje gevierd en we kwamen zowaar nog een kroeg tegen waarin maar liefst 6 man zat.
1 Januari was weer eens alles dicht en hebben we maar liefst 3 uur en 42 kilometer later een fles water weten te vinden. In de avond hebben we ons gedragen, omdat we de volgende morgen op trip zouden gaan.

2 januari zijn we met een sloveens koppel van rond de 60, een gids en een bestuurder vertrokken naar Los Llanos. Dit is een laagvlakte in t midden van Venezuela met daarbij een aantal rivieren en bossen, wat bekend staat om zijn vele soorten dieren.
De 1e dag zijn we eerst naar de hotsprings van Musui geweest, vervolgens stone church en naar een laguna.
In Barinitas hebben we de nacht doorgebracht om de volgende dag door te rijden naar Los Llanos. Zijn daar rond 1 uur aangekomen op een primitieve boerderij met allerlei soorten vreemde beesten. Kwamen erachter dat we het kamertje snachts moesten delen met t sloveense koppel, spannend...
In de middag zijn we met de auto langs de laagvlaktes gereden en hebben vooral veel verschillende vogels, leguanen, kaimannen, een anaconda en veel meer dieren gezien waarvan we de namen niet meer weten. Vlak voor t slapen gedouched, maar je kon je kont niet draaien of keren. Het was levensgevaarlijk met al die beesten daar. Godgloeiend gillend gek werden we er van.
In de nacht hebben we t geweten met wie we op de kamer sliepen. De beste man was een ster in snurken. Hij had ook de nare eigenschap om elk klein vogeltje 10 keer willen vast te leggen met 3 verschillende soorten camera´s.
Dag 3 begonnen we met een boottocht door een rivier met veel bossen. Ook hier weer veel dieren gezien, waaronder apen (kleine sjonnies) en dolfijnen. Op een strandje zijn we op piranha´s gaan vissen. De 1e de beste die Jelle binnenhaalt belandt op t strand. Jelle dacht hem even bij zijn vin te pakken, maar de piranha draait zich vliegensvlug om lekker een hap in Jelle zijn vinger te nemen. Bloeden... en een huilende Jelle natuurlijk, viel mee hoor.
In de namiddag het moment waar we naar uitkeken, namelijk paard rijden!
Voor de 2e keer in Daan zijn leven en voor Jelle de 1e keer.
Daan en zijn Salinero lukten het maar niet om vrienden te worden en zodoende is het Daan niet gelukt om het hop hop hop paardje in galop te krijgen. Jelle en Mantequilla moesten eerst even wennen aan elkaar, maar toen ze eenmaal dezelfde taal spraken heeft de rest t geweten en was geen hindernis te veel voor ze. Arme Daan kwam met een illusie armer als een poor lonesome cowboy aangesjokt over de finish.
Paardrijden is overigens een stuk vermoeiender dan een potje voetballen met het 4e en je edele delen worden er ook al niet bepaald vrolijk van.
Dag 4 zijn we teruggereden naar Merida. In de avond hebben we ons zelf op een flink aantal biertjes getrakteerd en zijn we met een groep vanuit de posada uitgeweest. De venezolaanse schone zien vooral Daan wel zitten met zijn mooie, lieve, onschuldige blauwe ogen. Santa Maria werd uiteindelijk het slachtoffer waarop zijn oog viel. Dinsdag een relaxdagje waarop we ons buskaartje geregeld hebben voor donderdag. Word toch weer eens tijd om door te trekken. Woensdag nog een rondje Merida gedaan, met zijn allen gekookt en op stap geweest. Donderdag was Jelle zo gammel als wat (iets te veel rum van de Welshmen) en heeft Daan de laatste dag gespendeerd met zijn liefje Santa Maria, de charmeur.
Woensdagavond vertelde ze Jelle in een aangeschoten bui zelfs dat ze in Love is met Daan
Het afscheid viel de 2 tortelduifjes dan ook zwaar.

Donderdagavond 9 uur hebben we Merida samen met een engelse jongen van 2.02 die met ons meereist achter ons gelaten. Werd ons in dit stadje midden in de Andes toch net iets te koud en gaan terug naar de kust. Smorgens 6 uur aangekomen in Maracaibo om vervolgens om 7 uur de bus te pakken naar Santa Marta Colombia. Zijn een keer of 3 aangehouden bij de grensovergang, maar verliep eigenlijk vlekkeloos.
Om 5 uur smiddags aangekomen in Santa Marta. Ons 1e indruk was dat het er hier een stuk gemoedelijker aan toegaat. Mensen zijn heel vriendelijk en Colombia zelf is prachtig.
In ons hotel aangekomen meteen een Nederlander uit Amsterdam ontmoet. Hij reisde met 9 vrienden door Panama en Peru en ging in zijn eentje voor een maand door in Colombia. Hij reist waarschijnlijk de komende 2 weken met ons mee net als de engelsman. Vrijdagavond meteen het uitgaansleven verkend in de studentenkroeg la puerta, niets mis mee. Zaterdag doorgebracht op het strand waar het op het heetst van de dag meer dan 40 graden is! Bizar in vergelijking met dat van jullie. Hebben nog een leuk nieuw kaartspel geleerd en savonds weer uitgeweest. Zometeen gaan we wat wat cultuur opsnuiven en bezoeken we de hacienda waarin Simon Bolivar is overleden.

Morgen bezoeken we Tayrona park (mooiste park van Colombia) wat bekend staat om zijn vele mooie stranden en hier zullen we waarschijnlijk 2 nachten blijven.
Wat we daarna gaan doen zit al ons in hoofd en horen jullie de volgende keer weer.
Groetjes Creador en Todopoderoso