De eerste week overleefd

Het is zover hoor, eindelijk het eerste verhaaltje waarop iedereen gewacht heeft.
We zijn niet zo best in samenvatten, dus het kon best wel eens een lang verhaal worden.
24 december zijn we om 4 uur snachts van huis vertrokken om vervolgens om 7.15 uur de lucht in gegaan naar Frankfurt. Daar om 10.30 ingestapt richting Caracas. Goede vlucht gehad. Enig minpuntje was 2 jongeren uit Venezuela voor ons die hun stoel zonder te vragen meteen achterover klapten om zo de hele reis te blijven zitten.

Aangekomen op t vliegveld half 4 smiddags lokale tijd en 9 uur savonds Nederlandse tijd lieten we ons met de taxi vervoeren naar Macuto. Klein kustplaatsje dichtbij Caracas. Leek ons niet verstandig om onze reis te beginnen in een grote en gewelddadige stad.
Macuto en omgeving in januari 99 uitgeroepen tot mooiste deelstaatje van Venezuela. In december dat jaar zijn er paar overstromingen en aardbevingen geweest en dat was goed te zien. Daan nam zelfs het woord cultuurschok in de mond.
Het hotel geboekt door onze Colombiaanse lerares wist niets van onze komst en zo hebben we de eerste nacht doorgebracht in het hotel ernaast.
Die avond de 24e zouden we naar de kerk gaan, maar er bleek geen mis te zijn.
Die avond vroeg op bed gegaan om de volgende dag 5 uur smorgens op te staan! Rond 8 uur rondje gelopen door t dorp, kwamen erachter dat alles dicht was ivm Kerstmis. Een drankwinkel was het enige dat open was. Kerst hebben wij gevierd door te yathzeeen (geleerd van Scullu en Patty). Jelle nam een 3-0 voorsprong, maar een ontketende Daan kwam op stoom en trok de stand naar 3-3.
Rond het middaguur een rondleiding van een 55 jarige Venezolaanse vrouw gekregen, die ons van alles aanbood. Toen ze haar lichaam aanbood, paste we vriendelijk.
De Venezolaanse weggebruikers zijn trouwens vreselijk. Maken van een 2 baansweg een 3 baansweg en toeteren continu op niets af. Ze zijn nog erger dan turken en fransen na een gewonnen EK of Wk wedstrijd.
Avondeten die avond was een Bifiworst en sultana. Daan dacht dat ik ons had ingeschreven voor Expeditie Robinson.

26 december om 6.15 de bus gepakt naar Caracas, vervolgens met de metro naar het busstation. Jelle las dat er maar liefst 41 doden gevallen waren door geweld in Caracas! Snel weg hier dus. Even later de bus gepakt naar Maracay. Bij aankomst in Maracay was Daan zo blij als een kind, want hij had de grote gele M gezien. Na afloop van t bezoek waren we beide minder te spreken.
In Maracay de bus gepakt naar Puerto Colombia. Dit werd een onvergetelijke busrit. Al snel aangehouden door de Alcabalas, (Venezolaanse militairen) zij controlen op drugs en illegaliteit. 2 langharige beftekkels werden zonder pardoes de bus uitgetrokken voor controle. Buschauffeur had geen zin om te wachten en smeet alle spullen van de mannen eruit. Tsjah de feestbus wacht op niemand en een feestbus werd het zeker. Door het schitterende natuurgebied van Henry Pittier gereden met talloze haarspelbochten klommen we al toeterend en met een luide bass naar de top van 1830 meter. Op de top passeerden onder andere Shaggy, Sean Paul en zelfs de enige echte Def Rhymz. Daan te schudden met zijn kont.
Rond 4 uur aangekomen in het vissersgehucht van Puerto Colombia. Het heeft een mooi strand met allemaal palmbomen. In de avond biertje gedaan op het plein waar vele marktjes stonden.
Zaten in een heel ontspannen duitse posada. Zaterdag op het strand gelegen en naar het hoogste punt van het dorp gelopen samen met Ludwig en een engels stelletje. In de avond uitgeweest met een aantal Noorse meiden. Volgende dag op het strand gelegen, maar de bewolking overheerste helaas. Hebben toen een adembenemend mooi potje Baseball gekeken. Volkssport nummer 1 in Venezuela. De koeien zou je niet eens op zulk gras laten grazen.
Begin van de avond het koloniale plaatsje Choroni bezocht.
Worden jullie er al moe van? Als jullie het niet erg vinden gaan we nog even door.

De 29e de bus gepakt terug naar Maracay, aantal uren rondgehangen in de stad en ook nog gemastermind in een cafeetje. Mastermind hebben we geleend van de duitse posada. Half 10 savonds de nachtbus gepakt maar Merida. De studenten en activiteitensatad bij uitstek in Venezuela.
Na een 13 uur durende trip aangekomen en op zoek gegaan naar een slaapplek. In de middag de stad met 200.000 inwoners bewonderd. Merida staat ook bekend om zijn teleferico (langste kabelbaan van de wereld). Helaas is die al een tijdje buiten werking. Eind van de middag samen met Simon Bolivar (El Libertador) een biertje gedaan op zijn plein. In de avond wat rondgehangen met een lokal. Hij hamerde erop dat we maar Spaans moesten blijven praten. Tot nu zijn onze favoriete zinnetjes:
- No entiendo
- Mas despacio por favor
Maar het gaat al weer wat beter.

Vandaag verhuist naar weer een duitse posada en meteen een 4 daagse
tour geboekt door de Llanos. Een schitterende laagvlakte in Venezuela.
Kijken hier heel erg naar uit, want we willen wat doen.
Vanavond gaan we samen met een duitser oud en nieuw vieren. Geen idee wat ons te wachten staat.
Morgen zijn er stierenvechtwedstrijden in de stad en 2 januari begint onze tour.
Venezuela kort samengevat: Bevolking is niet bepaald vriendelijk, Miss Universe nog niet gespot, laatste 9 maanden zijn de prijzen hier vreselijk omhoog gegaan, maar het landschap is schitterend.
Ondertussen is het bij jullie al bijna 2009.
Veel plezier toegewenst!
Hoe is de kerst, Hoofddorp en de drive verlopen?
Vanuit Merida de beste wensen en we proberen zo snel mogelijk na onze trip weer wat neer te planten op de site, met daarbij dan hopelijk de foto´s!